W jaki sposób wykonać tranzyt towaru rozłożonego na części zgodnie z nowymi przepisami celnymi. Część 2. Decyzja o sklasyfikowaniu

W poprzedniej publikacji pisaliśmy o aktualnej dla przewoźników drogowych sprawie – w jaki sposób wykonać tranzyt towaru rozłożonego na części zgodnie z nowymi przepisami celnymi.

W publikacji tej doszliśmy do wniosku, że zgłoszenie towaru rozłożonego na części ze wskazaniem jednego kodu celnego tzn. kodu towaru po jego złożeniu oraz obliczenie wysokości gwarancji uiszczenia należności celnych wg stawki określonej wobec towaru po jego złożeniu do całości, możliwe jest tylko w przypadku posiadania decyzji wstępnej o sklasyfikowaniu towaru (decyzji wstępnej) lub  decyzji o sklasyfikowaniu towaru, przemieszczanego przez granicę celną EAUG w częściach (w postaci rozłożonej na części), m.in. w postaci nieskompletowanej lub niezupełnej (decyzja o sklasyfikowaniu). We wszystkich pozostałych przypadkach każdy odrębny element przemieszczanego towaru musi być zgłoszony odrębnie.

W ramach niniejszej publikacji rozpatrzymy co to jest decyzja wstępna i decyzja o sklasyfikowaniu, czym się te decyzje różnią między sobą i kto może je uzyskać i w jaki sposób.

Decyzja wstępna

Sposób uzyskania decyzji wstępnej  został określony w ustawodawstwie celnym EAUG (art. 23-27 kodeksu celnego EAUG, Decyzja Komisji Unii Celnej nr 260 z 2010 r.).

Decyzja wstępna posiada określony wzór i zawiera nazwę towaru (rubryka 5), opis towaru (rubryka 7), potwierdza kod celny, zgodnie z którym następuje klasyfikacja przewożonego towaru (rubryka 6). Jeśli chodzi o towar rozłożony na części, to w przypadku wskazania  w rubryce 7 decyzji wykazu elementów składowych, to elementy te mogą zostać umieszczone w procedurze celnej zgodnie z kodem celnym towaru po jego złożeniu do całości.

Zgodnie z art.23 ust. 3 kc EAUG decyzję wstępną o sklasyfikowaniu towaru  podejmuje organ celny tego kraju członkowskiego, w którym nastąpi zwolnienie towaru w przypadku umieszczenia go w procedurze celnej, za wyjątkiem procedury celnej tranzytu celnego. Oznacza to, że o uzyskanie tej decyzji może zwrócić się w zasadzie tylko odbiorca towaru i tylko do organu celnego kraju dostawy.

W związku z tym należy zaznaczyć, że jeśli towar jest przewożony w tranzycie przez terytorium EAUG do kraju trzeciego, to nie ma możliwości wykorzystania podczas zgłaszania towaru decyzji wstępnej.  

Natomiast jeśli towar powinien być dostarczony do jednego z krajów członkowskich EAUG, to decyzja wstępna uzyskana we właściwym kraju przez odbiorcę towaru może być wykorzystana przez przewoźnika podczas zgłaszania tranzytu.

Decyzja o sklasyfikowaniu

W odróżnieniu od decyzji wstępnej, sposób uzyskania decyzji o sklasyfikowaniu określany jest przez ustawodawstwo krajowe poszczególnych krajów EAUG, tam gdzie do organu celnego został złożony odpowiedni wniosek.

W zasadzie decyzję o sklasyfikowaniu może uzyskać nie tylko odbiorca towaru. Na przykład zgodnie z rosyjskimi przepisami prawnymi (art. 107 ust. 3 ustawy federalnej – „O regulacjach celnych”), wniosek o podjęcie takiej decyzji powinien być złożony przez osobę, która posiada pełnomocnictwo do zgłaszania towaru (bez ograniczeń wg listy procedur celnych).

Z tego wynika, że o uzyskanie decyzji o sklasyfikowaniu może zwrócić się nie tylko odbiorca towaru lecz również przewoźnik, który występuje w charakterze zgłaszającego procedurę tranzytu celnego. Może to również zrobić spedytor, który jest rezydentem EAUG zwracając się do właściwego organu celnego w swoim kraju.

W celu tranzytu decyzję o sklasyfikowaniu najlepiej uzyskać w organie celnym tego kraju członkowskiego EAUG, w którym nastąpi wwóz towaru na terytorium EAUG. Tylko w takim przypadku niniejsza decyzja będzie miała moc prawną w pozostałych krajach EAUG, przez które nastąpi przewóz w tranzycie.

Decyzja o sklasyfikowaniu jest podejmowana w przeciągu 90 dni kalendarzowych od daty zarejestrowania wniosku o podjęcie decyzji o sklasyfikowaniu przez organ celny.

Czy przewoźnik może faktycznie w sposób samodzielny uzyskać decyzję o sklasyfikowaniu?

 Teoretycznie, tak. Ale wymaga to bardzo dokładnego przygotowania się, nie mówiąc o pomocy właściciela towaru i wystarczającej ilości czasu zanim rozpocznie się przewóz, z uwzględnieniem czasu podjęcia decyzji o sklasyfikowaniu.

Wniosek o podjęcie decyzji odnośnie sklasyfikowania powinien być sporządzony we właściwy sposób oraz zawierać wszelkie niezbędne dane takie jak: dane zgłaszającego, dane dotyczące towaru (nazwa, wykaz elementów składowych), termin dostawy, zgłaszaną procedurę celną, nazwę organu celnego gdzie nastąpi złożenie zgłoszenia a także w jakiej postaci powinna być przekazana decyzja o sklasyfikowaniu (papierowej czy elektronicznej).

Do wniosku należy również załączyć wystarczająco dużą ilość dokumentów, m.in. takie dokumenty, których przewoźnik  nie jest w stanie uzyskać bez pomocy właściciela ładunku, a mianowicie: dokumenty potwierdzające zawarcie umowy międzynarodowej odnośnie towaru; listę elementów składowych towaru (w postaci tabeli) na nośniku papierowym i elektronicznym; dokumenty zawierające opis techniczny towaru wraz ze wskazaniem jego przeznaczenia, wykonywanych funkcji, zasady działania w tym współdziałania elementów składowych między sobą itd.

W przypadku braku jednej z tych informacji lub dokumentów, które są wymagane zgodnie z art. 107 ustawy federalnej „O regulacjach celnych”, organ celny może odmówić rozpatrzenia wniosku.

Reasumując, można stwierdzić, że:

 

1. Decyzję wstępną może uzyskać końcowy odbiorca towaru w organie celnym kraju dostawy i przekazać ją przewoźnikowi w celu umieszczenia towaru w procedurze celnej tranzytu celnego.
2. Decyzję o sklasyfikowaniu w celu tranzytu  może uzyskać w organie celnym kraju wwozu towaru na terytorium EAUG odbiorca lub spedytor, o ile są oni rezydentami właściwego kraju członkowskiego EAUG. Decyzję może uzyskać również przewoźnik.
3. Termin podjęcia przez organ celny decyzji o sklasyfikowaniu wynosi 90 dni kalendarzowych.
4. Samodzielne uzyskanie przez przewoźnika decyzji o sklasyfikowaniu w celu tranzytu celnego możliwe jest pod warunkiem przekazania niezbędnych dokumentów przez właściciela towaru i posiadania wystarczającej ilości czasu przed rozpoczęciem przewozu.

Podczas planowania przewozu towaru w postaci rozłożonej na części na terytorium EAUG należy dokładnie zaplanować swoje działania, właściwie oceniając swoje ryzyko i swoje możliwości.

Więcej informacji o bezpiecznym wykonywaniu przewozów międzynarodowych możecie Państwo uzyskać w naszej grupie OBRONA PRZEWOŹNIKÓW MIĘDZYNARODOWYCH na Facebooku i Vkontakte oraz na naszej stronie w odnawianych co tydzień działach Pytania-Odpowiedzi i innych naszych publikacjach oraz na seminarium w Turcji 12 kwietnia 2018 r.  

Powodzenia na drogach!

Aleksiej ZIMIN
Prawnik
Kancelaria Prawna URVEST

Data publikacji 17.04.2018

Как оформить пропуск на МКАД?

Как обезопасить свой бизнес при работе с Китаем?

Как проверить контрагента?

Как правильно составить контракт? Как обжаловать постановление о штрафе в Евросоюзе?

Как правильно заполнить Дозвол на перевозку?

Как получить свои деньги за неоплаченный фрахт?

Как оперативно консультироваться в ЮРВЕСТ 24/7?

Как возвратить задержанный таможней товар по административному делу?

Ространснадзор. Как избежать штрафа в размере 200 000 рублей?

Как получить сертификат о форс-мажорных обстоятельствах в Китае / Евросоюзе?

Как проверить запреты и ограничения при транзите и импорте товаров?

Как на 30% снизить расходы своей компании на ВЭД?

Санкционный аудит. Как вывести продукт на рынок США?

Как зарегистрировать товарный знак в ТРОИС?

Как обжаловать решение таможни о классификации товара?

Как получить предварительное классрешение?

Как правильно составить внешнеторговый контракт?

Как избежать крупный штраф за нарушение валютного контроля?